Almanya İktisat ve İklim Muhafaza Bakanı Robert Habeck, Berlin’de düzenlediği basın toplantısında, Almanya’nın 60 sayfadan oluşan yeni sanayi stratejisinin sunumunu yaptı.
Almanya’nın güçlü bir sanayi ülkesi olarak bilindiğini belirten Habeck, “Almanya’yı tüm çeşitliliğiyle güçlü bir sanayi merkezi olarak korumak istiyoruz. Almanya’nın gelecekte de ekonomik açıdan başarılı bir ülke olmaya devam etmesi için en büyük gücümüz olan sanayimizi ve münasebetiyle birinci sınıf eserler geliştirme ve üretme yeteneğimizi geliştirmeliyiz.” değerlendirmesinde bulundu.
Almanya’nın yeni sanayi stratejisinde güç ağır bölümler için “teşvikler” değerli bir öge olarak göze çarparken, sanayi şirketlerinin yüksek güç fiyatlarıyla daha uygun başa çıkmaları için gelecek dört yıl içinde 50 milyar euro vergi indirimi planlanıyor.
Stratejide finansman programlarının yanı sıra güç dönüşümü, planlamanın hızlandırılması, nitelikli emekçilerin göçüne odaklanıyor.
Yenilenebilir gücün, elektrik şebekesinin, hidrojen sanayisinin ve altyapısının süratle genişlemesi stratejide yer bulurken, demir yolları, köprüler ve yollar için altyapı “yenileme atağı” yapılacağı da belirtiliyor.
Diğer ülkelerle yeni ticaret muahedeleri ve ham husus iştiraklerine yer verilen stratejide, yarı iletkenler, pak güç, hidrojen ve elektrik araçlar için batarya üzere kritik eserlere yönelik Alman ve Avrupa üretim tesislerin kurulmasına işaret ediliyor.
Çalışma hayatının uzatılması için teşvikler önerilen stratejide, patronun yasal işsizlik ve emeklilik sigortasına yaptığı katkının, yasal emeklilik yaşına ulaştıktan sonra direkt çalışanlara ödenmesi teklifler ortasında yer alıyor.
Bu ortada, Rusya-Ukrayna Savaşı nedeniyle Alman endüstrisi giderek artan bir baskı altında bulunurken, öteki ülkelere kıyasla yüksek olan güç fiyatları, kimya ve çelik üzere güç ağır ham unsur bölümlerini zorluyor.
Bu kesimlerin üretim dataları geçen kıştan bu yana zayıflarken, birtakım kesimlerin üretimlerinin bir kısmını yurt dışına kaydırdığına ve bilhassa de yeni yatırımlarını başta ABD olmak üzere diğer ülkelerde planlamayı tercih ettiğine dair ispatlar giderek artıyor.
Almanya’da siyasetçilerin bu endüstriyel değişimin ne kadarını engellemesi gerektiği konusunda tartışmalar aylardır devam ediyor.
